domingo, 6 de octubre de 2013

Por fin vuelvo a ser yo!!


Hoy es un día de esos que te apetece escribir y te dices...Oye y porque no?? 

Como veréis, hace meses que no escribo, si os soy sincera, no me apetecía escribir, solo he escrito por algunas felicitaciones de personitas muy importantes para mi que se merecen tener un huequecito dentro de mi blog.

Durante este tiempo, para ser clara, durante este verano no se que me ha pasado, todo había cambiado para mi, era como estar en una nube que te guía sin rumbo y tu no sabes donde vas a parar, que estas haciendo de tu vida, donde quieres ir, que quieres hacer... poco a poco había perdido los sentimientos, me estaba volviendo, como lo digo?? Un poco tonta, solo me preocupaba de estar bien y cosas asi, mi madre me decía que  había cambiado que ya no era SU NIÑITA con ese corazón tan grande que tenía.

Ya no era tan sensible como antes, es como si me hubiera convertido en una roca, como si quisiera ocultar mis sentimientos, no querer enamorarme, no querer volver a sufrir, ser una chica dura, me convirtió en una chica con el corazón CASI como una piedra, ya no lloraba por casi nada, no tenía ganas de llorar.Quería refugiarme en mi corazón , ocultar mis lágrimas en él, no mostrar a nadie mis sentimientos... era como si TODO se hubiera escondido dentro de mi corazón y yo hubiera escondido la llave para que nadie la encontrara y lo abriera.

El domingo pasado, vi una película que me ha dejado muy marcada, "Un Día Inolvidable" que su mensaje a logrado tocar lo más profundo de mi corazón y me hizo llorar, reaccionar, que abriera ese corazón y se lo mostrara al mundo, me enseñó que la vida es impredecible, que todos podemos elegir el modo de vida, es decir,puedes estudiar meteorología, ser profesor, drogadicto, ser luchador, dejar o seguir luchando.... pero NADIE puede cambiar su destino y que todo lo que siento hacia una persona ya sean los papis, el amor, los amig@s  decirle que LOS QUIERES y el PORQUE LOS QUIERES antes de que sea demasiado tarde.

Toda esta semana la he llevado un poco como en "suspense" como si algo me faltara, algo fallara, algo estuviera cambiando en mi metabolismo, algo extraño, no se como explicarlo. A lo largo de la semana han ido aumentando ese sentimiento extraño hasta que hoy he explotado, todo lo que sentía, mis  lágrimas han caído por mis ojos, he vuelto a escuchar música de la que había estado separada tanto tiempo, la que me hacía reaccionar, llorar, he visto fotos de pequeña y pensar que no  recuerdo nada de mi infancia me he puesto a llorar...! 

Pero sabeis que?? Me siento bien, me siento libre, por fin he explotado, por fin he podido volver a sentir mis lágrimas cayendo por mis ojos, por fin he podido conectar con mi alma!

POR FIN VUELVO A SER YOO!!!!

4 comentarios :

  1. Me siento muy identificada con esta entrada! Ahora mismo estoy en una etapa de mi vida que me siento como un robot, sin hacer las cosas pot un fin concret, sin sentimientos y se que algun dia cambiara la cosa dentro de poco pero para eso necesito olvidar el pasado y fijarme en el presente y necesito un tiempo para eso. Me alegro mucho que vuelvas a ser tu porque ese es el unico metodo de la felicidad. Un besote muy fuerte!

    ResponderEliminar
  2. De veras?? Yo me siento como una muñeca, hago las cosas sin sentido, como si no tuviera color, es algo extraño, que después de dos semanas he podido "descubrir" de donde vienen mi actitud, me siento un poco rara en este momento, y creo que necesito un poco más de cariño...
    La verdad es que esa sensación de vacío no me gusta nada, ese robot que tienes quítatelo y disfruta, ya se que es difícil pero hay que intentalo ;)
    Otro besote para ti!

    ResponderEliminar
  3. podries fer una entrada de les persones que fan la teua felicitat més gran encara malegre molt de que sigues la de sempreun besot

    ResponderEliminar
  4. Tens raó ,m'acabes de donar una idea ,nomes puga faré eixa entradeta :)) ,també dirte que si eres qui pense ,eres una GRAN personeta i esper que tot et vaja mol be ,perque teu mereixes . Un besot mol gran .
    Gracietes

    ResponderEliminar